1.10.08

Μόλις διάβασα

Συνήθως διαβάζω ότι πέσει στα χέρια μου και σπανίως πλέον πάω βιβλιοπωλείο, εκτός αν πρόκειται για το νέο βιβλίο του Τομ Ρόμπινς (πότε θα βγει;). Αυτά είναι τα βιβλία που διάβασα τελευταία.

Martin Millar: Οι καλές νεράιδες της Νέας Υόρκης. Το είχα διαβάσει πριν από καμιά 10καριά και βάλε χρόνια και αποφάσισα να το ξαναδιαβάσω πριν πάω στη Νέα Υόρκη, έτσι για προθέρμανση. Με συνεπήρε όπως και τότε όχι μόνο για τους απίστευτους πρωταγωνιστές του (2 ροκ μπέκρες νεράιδες, έναν άμουσο και ατσούμπαλο φτωχομακρινό συγγενή της μίας και μία αυθεντική village χίπισσα) αλλά και για το surreal τουρλουμπούκι –με στοιχεία επικαιρότητας & ιστορίας- που περιγράφει ο συγγραφέας, και γράφω περιγράφει γιατί σου δίνει την αίσθηση ότι δήλωσε παρών σε πολλά, αν όχι σε όλα τα σκηνικά. Το συστήνω ανεπιφύλακτα, ακόμα και για ταξίδι πάνω κάτω στην Αθήνα με το μετρό.
Αύγουστος Κορτώ: Ο Δαιμονιστής. Διαβάζοντάς το ένιωσα πολύ γρήγορα ότι απευθύνεται αποκλειστικά σε γκέι και ότι σαν αναγνώστη με αφήνει στην απέξω. Παρόλα αυτά ο γοητευτικός τρόπος γραφής του συγγραφέα και το trash tv ενδιαφέρον μου με κράτησε στο παιχνίδι του Δαιμονιστή ο οποίος από ένα σημείο και μετά γίνεται τόσο σιχαμερός (νομίζω ότι έχω να συναντήσω τόσο σιχαμερό χαρακτήρα από το μπάτσο στη Διαφθορά του Γουέλς) που αγωνιούσα να ξεμπερδεύω με το βιβλίο και το ξεπέταξα σαν ιάπωνας σκαναριστής. Δεν είναι για όλους.
Ανδρέας Μήτσου: Ο κύριος Επισκοπάκης. Το συγγραφέα το γνώρισα στο πανεπιστήμιο παρακολουθώντας κάποιο μάθημα επιλογής που δίδασκε και διαβάζοντας τον Επισκοπάκη μου φάνηκε ότι ο ήρωας είχε κάποια από τα χαρακτηριστικά του συγγραφέα, εμφανισιακά και συναισθηματικά, μία υποτονικότητα, μία αναπόληση στο βλέμμα, ένα low key τρόπο στάσης του σώματός του αλλά και αντιμετώπισης της ζωής του. Το βιβλίο, όπως και κάποια άλλα διηγήματά του που έχω διαβάσει, ξεχωρίζει για την πλούσια γλώσσα του, μια γλώσσα ουσιαστική, όμορφη και με ψυχή, κάτι που συχνά λείπει από τα μεταφρασμένα βιβλία που διαβάζω. Παρόλα αυτά μου άφησε μία γλυκόπικρη, ανάμικτη αίσθηση, ίσως επειδή δίνω σημασία στο στόρι και σαν θέμα μου ήταν αδιάφορο. Δεν είναι για όλους, νομίζει ότι ταιριάζει περισσότερο στον τύπο αναγνώστη της μάνας μου (ίσως τον αναλύσω σε άλλο post κάποια στιγμή).

2 σχόλια:

Bezender είπε...

Viki ta duo prwta ta thelw...kuriws to prwto...me epeises oti PREPEI na to diavasw!

viki vale είπε...

Tha sto doso to savato, einai gamato!!!!!!!!!!