Για φαί στο «Πίσω από το Χίλτον», στο Αλάτσι

Μιας και η ελληνική και μάλιστα η κρητική κουζίνα μου αρέσει πολύ (βασικά λόγω ντάκου, wtf reason ε;), στο Αλάτσι ήθελα καιρό να πάω, αλλά μια το πάρκινγκ και η περιοχή, μια το «άγχος και που δεν κάναμε μεταγραφές», δεν είχε κάτσει, οπότε όταν ήρθε επιτέλους το πλήρωμα του χρόνου, μπορώ να πω ότι ήμουν ενθουσιασμένη (είναι που στις διακοπές βλέπω πολύ cnn).

Δεν θα ήθελα να το κουράσω αλλά το συμπέρασμα είναι ότι οι προσδοκίες μου διαψεύστηκαν κατά κάποιο φαιδρό τρόπο διότι αν και εγώ πιστή στο ραντεβού μου πήγα στο Αλάτσι Σάββατο βράδυ την ώρα που έπρεπε για να κρατήσω τραπέζι 9 ατόμων, παρόλα αυτά, το μισό μενού απουσίαζε! Ο ιδιοκτήτης βεβαίως, έχει προβλέψει και σε προειδοποιεί στον κατάλογο ότι μπορεί να υπάρχουν απουσίες λόγω έλλειψης υλικών, αλλά και πάλι όταν από τα 8 κυρίως πιάτα σερβίρονται μόνο 4 τι να το κάνεις!

Τι δοκίμασα: Ντάκο εννοείται και πολύ μάλιστα διότι ήταν καταπληκτικός, ντολμαδάκια με πράσινο φύλλο, τέλεια – σχεδόν το ίδιο καλά με της μαμάς μου, χορτοκεφτέδες – ‘ντάξει, διάφορα λουκάνικα και παστά – γευστικότατα, καλογερικό μακαρόνι- σούπερ γιαμ, το καθάρισα αν και ήμουν ήδη φουλ από τα πρώτα, παγωτό τριαντάφυλλο και μους γιαουρτιού με κυδώνια, πολύ δροσιστικά both! Τι δε δοκίμασα αν και θα το ήθελα πολύ: καλτσούνια, γεμιστό κοτόπουλο ή γουρουνάκι ή σουβλάκι ήταν οι 3 πρώτες επιλογές μου για κυρίως και δεν υπήρχε καμία διαθέσιμη(!), λουκουμάδες (μα πως είναι δυνατόν να τελειώσουν οι λουκουμάδες;).

Ανακεφαλαίωση: χώρος οκ, γεύση goood, service not so good (υπήρξαν διαμαρτυρίες για σκουντήματα και πιασίματα) στο σερβίρισμα, λογαριασμός συμπαθητικός αν θυμάμαι καλά, δε σκοπεύω να ξαναπάω πάντως, χαλάστηκα λίγο με το σκηνικό .