Για φαί στη Γλυφάδα

Στη Biennale με τα χέρια στις τσέπες..

Σου τα 'πρηξα τρία posts τώρα με φαγάδικα, αλλά είμαι τύπου obsessive - compulsive άτομο, τι να κάνω; Πρέπει να μπει στο ημεροπλονκ για να το σβήσω από το μυαλό μου, οπότε Peccati di Gola check.

Peccati di Gola: μία από εκείνες τις μέρες του Σεπτεμβρίου που η ζέστη σε έκανε να θέλεις να τριγυρνάς παντού au naturel και η υγρασία κόλλαγε πάνω σου σαν τη χειρότερη γλίτσα, αποφασίσαμε να κατηφορίσουμε ΝΠ, να δροσιστούμε, να δούμε και τη Biennale, να δούμε και κάνα γνωστό. Η Biennale ήταν πολύ out there για μας, άσε που από τη ραθυμία των 35 βαθμών κελσίου -εν ώρα 10η βραδινή παρακαλώ- μέχρι να κουνήσουμε το ένα πόδι, παρέλυε το άλλο, οπότε την περάσαμε στα γρήγορα για να οδηγηθούμε στο plan b, το οποίο ήταν φαγητό στο ιταλικό Peccati di Gola στη Γλυφάδα.

Δυστυχώς την πατήσαμε σαν πρωτάρηδες και δεν κάναμε κράτηση, οπότε και σιγά μην βρίσκαμε τραπέζι στο χώρο για καπνίζοντες. Κάτσαμε λοιπόν μέσα με κάτι παππούδια, φάγαμε γρήγορα γρήγορα και χωρίς κρασιά/γλυκά και τσιριτσάντζουλες και περάσαμε στο plan c, δηλαδή ποτάκι δίπλα στη θάλασσα με την παρέα.

Αυτό το γρήγορα γρήγορα με σκότωσε λίγο, διότι έφαγα και φοκάτσια με μοτσαρέλα και ντομάτα και φουσίλι αλά ελληνική σαλάτα με ντομάτα/αγγούρι/πιπεριά/κρεμμυδάκι και μετά τα λυσσακά μου τις επόμενες τρεις ώρες προκειμένου να χωνέψω (και βόγκηξα να βολευτώ σε μαξιλάρα στο γκαζόν του Balux, μιας και honey σιγά μην βρίσκαμε και καρέκλα Σάββατο βράδυ). Anyway, να μην τα πολυλογώ, αν και δε θυμάμαι τι έφαγε ο Τζον για να σου πω αν ήταν καλό, τα δικά μου καλά ήταν, ακριβώς στις ντοματογεύσεις μου, και οι τιμές καλές ήταν αν θυμάμαι σωστά. Θα ξαναπήγαινα, είχε διάφορα στο μενού που θα ήθελα να δοκιμάσω. Με το χώρο πάλι, δεν τρελάθηκα.