Musing #42 3ήμερη ρούχλα και ο καιρός τρελάθηκε

Η χιονοθύελλα μας βρήκε προετοιμασμένους: είχαμε πάρει πολλά τσιγάρα, η επίσκεψη μαμάδων και κυρά-Βούλας από το χωριό μας είχε εφοδιάσει με λαχταριστά φαγητά και γλυκά, για ταινίες και σήριαλ ο greektracker να είναι καλά, γενικώς το είχαμε κάνει το κουμάντο μας και την περάσαμε γλύκα. Παρόλο που δε μου αρέσει το κρύο το φχαριστήθηκα: η θέα της αλά Χ-Storm χιονοθύελλας από τη θαλπωρή των 25 βαθμών μέρα-νύχτα, η περιβολή πιτζάμα/φόρμα-παντόφλα και το σούρσιμο από καναπέ σε καναπέ, ο μίνι-μαραθώνιος για να μυηθούμε και εμείς στον κόσμο του Prison Break αλλά κυρίως η υποψία (και όχι ο ευσεβής πόθος όπως αποδείχτηκε) ότι αυτό το σκ δεν θα τελειώσει με την αθλητική Κυριακή αλλά τουλάχιστον με τα Μαύρα Μεσάνυχτα! Ήπια, έφαγα, μη σου πω ότι μαγείρεψα κιόλας (αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία), κοπροσκύλιασα, έπαιξα χιονοπόλεμο (μη φανταστείς τίποτα τρελό γιατί φοβόμουνα μη φάω και καμιά σούπα) αλλά παράλληλα σιχτίριζα κιόλας σκεπτόμενη «δε γινότανε να το στρώσει το άλλο σκ να δούμε και τα Oscar live;» (η πλεονεξία είναι μία από τις αρετές μου).
Αυτός ο μήνας έχει εξελιχτεί σε τρελό πάρτι κοπάνων, μια ο μακαριστός, μια η απεργία, μια τα χιόνια, ο κουτσοφλέβαρος του 2008 σακατεύτηκε εντελώς τελείως. Εντωμεταξύ το σκ που έρχεται, θα έχει λέει 20 βαθμούς; Πώς θα γίνει να βρεθούμε ξαφνικά από το Άσπεν στο Τρινιτάντ & Τομπάγκο? Πώς θα γίνει αντί για 20 να έχει 40 βαθμούς; Μήπως μετά τη χιονοθύελλα χρειαζόμαστε και μία αμμοθύελλα, ένα κύμα καύσωνα ή καλύτερα ένα μουσώνα βρε αδερφέ, έτσι για δω κι εγώ το red carpet και την απονομή με την ησυχία μου; (αυτός μάλλον είναι ευσεβής πόθος αλλά δεν είμαι και εντελώς απαισιόδοξη!)