Συγκινητική η παράσταση που ανέβηκε το προηγούμενο σκ στο Παλλάς όπου απολαύσαμε περισσότερο τις ερμηνευτικές δυνατότητες των χορευτών παρά τη χορευτική δεξιοτεχνία τους. Η χορογραφία παρουσίαζε την τραγική ιστορία των νεαρών εραστών εστιάζοντας στις σχέσεις αγάπης - μίσους μεταξύ τους και μεταξύ των οικογενειών τους και δίνοντας έμφαση στη θεατρικότητα της έκφρασης κατά κύριο λόγο και όχι στο χορό (που είχε κάπως δευτερεύοντα ρόλο κατά τη γνώμη μου ίσως λόγω και των κάπως «θαμπών» χορευτών (όπως το «θαμπό φωνή» της Μις Τζούλη) με εξαίρεση την αιθέρια Ιουλιέτα Kristina Kretova). Overall η παράσταση μου άρεσε, ευτυχώς που άνοιξε και το Παλλάς δηλαδή, και τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μπαλέτο και το χειμώνα πέρα από τις παραστάσεις της Λυρικής. Άψογη οπτικοακουστικά η αίθουσα ακόμα και άμα κάθεσαι πίσω, ενώ η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι γνωστές Καπνικαρέες με τα γεροντάκια που σέρνουν μαζί τους (και κοιμούνται στην καρέκλα) είναι ανεκτίμητη. Παρακολουθώντας την παράσταση θυμήθηκα την ομώνυμη –προ δεκαετίας- ταινία του Buz Luhrmann (που να χάθηκε άραγε αυτή η ψυχή;) που πολύ με είχε αρέσει -παρόλο που οι πρωταγωνιστές μιλούσαν σαν το Master Yonda- και μέχρι να βγει στο σινεμά το “The Beach” αποκαλούσα το Leonardo (ATF) Romeooooooooo
Δες εδώ μία ATC Ιουλιέτα, την Maya Plisetskaya που χορεύει με την παμπαπαλαιότερη γενιά του Κλασικού Μπαλέτου της Μόσχας και δίνει ρέστα!
Δες εδώ μία ATC Ιουλιέτα, την Maya Plisetskaya που χορεύει με την παμπαπαλαιότερη γενιά του Κλασικού Μπαλέτου της Μόσχας και δίνει ρέστα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου