Features of my week

Είδα – άκουσα & ψιλοβαρέθηκα (με μία εξαίρεση)
"The happening" του M. Night Shyamalan: ΓΤΜ (Για Το Μπούτσο με clopyright από το Crackhitler). Μετά την "6η Αίσθηση" και τον "Άφθαρτο" το χάος για τον Ινδό ενώ και ο Marky Mark είναι για τα πανηγύρια, κρίμα το παιδί…
«Μόλις χώρισα»: Δεν αξίζει καν σχολιασμό.
"The life before her eyes" κάποιου Ουκρανού (ουστττττ): Βαρέθηκα. Λόγω του τίτλου είχα μαντέψει το «και καλά ανατρεπτικό» story από την αρχή, το μόνο που άξιζε η Evan Rachel Wood.
"I-4 Λούφα και απαλλαγή": Τα ’θελε ο κ**ος μου. Απερίγραπτα βαρετό και ασυνάρτητο. Κοιμήθηκα πριν το τέλος.
"One missed call": ΓΤΜ. Αμερικανικό remake γιαπωνέζικου θρίλερ με βηταδούρες ηθοποιούς, που να το φανταζόταν κι ο Edward Burns το ’95… Κοιμήθηκα πριν το τέλος.
"All the boys love Mandy Lane": Μόνο για λιγούρια. Νεανικό θρίλερ με ανατροπή που «βρωμάει» τόσο πολύ ώστε και ένα 32άρι λιγούρι (sorry babe) που βλέπει μόνο κουλτουριάρικες ταινίες την καταλαβαίνει. Κοιμήθηκα πριν το τέλος.
"Nim’s Island": Βλεπάμπλ. I’m a sucker for tropical islands, what can I say? Παιδική περιπέτεια για μεσημέρι Σαββάτου με τη Jodie Foster και το Λεωνίδα σε 2πλό ρόλο. Think positive tagline “be the hero of your own story”.
"Half light": Χμμμμμ. Με τον Desmond σε ρόλο κακού (δεν του πάει) και τη Demi Moore. Λίγο μυστήριο, μια τρελή στο χωριό, 2-3 φαντάσματα και ‘ντάξει και όπα αλλά και πάλι χμμμμμμμμμ.
"Sex and the city": Ότι καλύτερο για Κυριακή βράδυ (τη χτεσινή). Μου άρεσε πολύ παρά τις απανταχού διαβεβαιώσεις για το αντίθετο. Μόνο regret ότι τραβολόγησα το συμβίο μου ενώ θα έπρεπε να έχω πάει με την κολλητή μου. Τρελάθηκα με το φόρεμα στη φωτό. Άντε να γίνουν και τα φιλαράκια ταινία, κι ας τ ’αρπάξει όποιος λάχει, ο μόνος θα είναι;