Πρώτη φορά που είδα παράσταση χορογραφημένη, σκηνογραφημένη και ντυμένη από τη Martha Graham (όχι τίποτα γκραν γκινιόλ από τον τάφο, πρόκειται για αναβίωση παράστασης που πρωτοπαρουσιάστηκε πριν από 50 χρόνια με την ίδια τη δημιουργό υπερηλικιωμένη πρωταγωνίστρια). Καθηλώθηκα, κατάπια τη γλώσσα μου, θαμπώθηκα από τα σώματα, καταράστηκα το διάλειμμα και ξέχασα τις οδομαχίες με τις Καπνικαρέες στο μπαρ του Μεγάρου από το πρώτο βήμα του αγγελιοφόρου στη σκηνή. Δε μου'ρχονται πιο βαρύγδουπα επίθετα για να δηλώσω το δέος μου, ρίξε μια ματιά εδώ, αν και το βίντεο δεν έχει καμιά σχέση με την εντύπωση του real thing.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου