Είμαι movie buff και I’m proud of it. Συνήθως βλέπω ότι κάτσει αρκεί να μου γυαλίσει το story. Και όλες τις ταινίες του David Fincher και του Woody Allen. Τον τελευταίο καιρό προτιμώ να βλέπω αμερικανικές σειρές, αλλά αυτές είναι οι ταινίες που είδα την προηγούμενη εβδομάδα.
Tropic Thunder με all comedy star cast like Ben Stiller, Jack Black, Robert Downey Jr και τον Tom Cruise σε πολύ αβανταδόρικο ρόλο αδυσώπητου γαμοσταυρίδη. Δεν είναι ότι καλύτερο από Ben Stiller, κάτι του λείπει για να δέσει το γλυκό πάντως έχει πλάκα στα σημεία, ειδικά στα σημεία του Tom Cruise, του Robert Downey που το παίζει μαύρος και του Stiller που και σε αυτή την ταινία είναι πανηλίθιος.
Tropic Thunder με all comedy star cast like Ben Stiller, Jack Black, Robert Downey Jr και τον Tom Cruise σε πολύ αβανταδόρικο ρόλο αδυσώπητου γαμοσταυρίδη. Δεν είναι ότι καλύτερο από Ben Stiller, κάτι του λείπει για να δέσει το γλυκό πάντως έχει πλάκα στα σημεία, ειδικά στα σημεία του Tom Cruise, του Robert Downey που το παίζει μαύρος και του Stiller που και σε αυτή την ταινία είναι πανηλίθιος.
The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford: could it be anymore boringggggggggggggggg???? Λίγο καλύτερο, λόγω Brad, από το There will be blood που ανάγκασα τον εαυτό μου να δει μέχρι τη μέση, αλλά μέχρι εκεί, κατά τ’ άλλα πρόκειται για έργο που μπορεί να σε οδηγήσει στις πιο ακραίες και απελπισμένες μορφές αυτοκτονίας όπως να κρατήσεις τη μύτη σου μέχρι να σκάσεις ή να δαγκώσεις μόνος σου τις φλέβες σου.
Goya's Ghosts με Javier Bardem και Natalie Portman: χμμμμ, βλεπάμπλ κυρίως γιατί αναβιώνει πολύ παραστατικά μία συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και κράζει την εκκλησία και όλο το παραεμπόριο της, είναι ψιλοβαρετό πάντως και το είδα κάνοντας τη γυμναστική μου.
Lonely Hearts με Travolta, Leto και Hayek. Πολλά εποχής είδα την εβδομάδα που μας πέρασε, αυτό είναι και wannabe noir τύπου και πάει πολύ και με το βιβλίο που διαβάζω, το «Το μεγάλο πουθενά» του Έλροϊ, αλλά όσον αφορά στην ταινία thanks but no thanks.
Infamous με αρκετούς γνωστούς ηθοποιούς, για τη ζωή του Truman Capote. Γενικώς αυτός ο Capoteς αν και μικροσκοπικός ήταν μεγάλη και πολύ αμφιλεγόμενη μορφή, τουλάχιστον αυτό κατάλαβα από τη συγκεκριμένη ταινία καθώς και από το Capote που είδα πρόσφατα. Και οι δύο ταινίες αφηγούνται τον τρόπο που ο Capote οδηγήθηκε στη συγγραφή του “In cold blood” δημιουργώντας ένα νέο λογοτεχνικό είδος, κάτι σαν το Ζ του Βασιλικού I suppose. Για τους φαν του είδους, όποιος έχει το “In cold blood” το θέλω.
3 σχόλια:
Αυτό με την κοινή εισαγωγή στα σχετικά ποστ, πως να το εκλάβει το κοινό;
Μήπως δηλαδή έχουμε και σπόνοσορα στο μπλογκ; Ε;;;
den exoume, endiaferesai na sponsorareis? giati exo kapoia guidelines pou prepei na matheis prota!
Δημοσίευση σχολίου