8.1.09

Features of my previous weeks!

Είμαι movie buff και I’m proud of it. Συνήθως βλέπω ότι κάτσει αρκεί να μου γυαλίσει το story. Και όλες τις ταινίες του David Fincher και του Woody Allen. Τον τελευταίο καιρό προτιμώ να βλέπω αμερικανικές σειρές, αλλά αυτές είναι οι ταινίες που είδα τις προηγούμενες εβδομάδες.

The Curious Case of Benjamin Button: με τον Fincher πίσω και τον Brad μπροστά από την κάμερα περίμενα… δεν ξέρω κι εγώ τι περίμενα, πάντως η περίεργη ιστορία του κύριου Κουμπί, δεν με ενθουσίασε είναι η αλήθεια. Όχι ότι δεν ήταν θεαματικό το αποτέλεσμα αλλά δεν είχε τη σφραγίδα Fincher που είχα εγώ στο μυαλό μου. Βλέποντας την ταινία ψιλοβαρέθηκα, κυρίως διότι μου έδινε την αίσθηση ότι κάποιος ζορίζεται προκειμένου να βγάλει υποψηφιότητα Όσκαρ (και προσπαθεί να το πετύχει με αργόσυρτα πλάνα + βαρεμένες ερμηνείες under influence). Όπως και να ‘χει, κάθε ταινία του Fincher είναι πολύ καλύτερη από το μέσο όρο των πατσαβουριών που κυκλοφορούν.

Vicky Cristina Barcelona: νομίζω ότι όποιος δει αυτή την ταινία θα πάθει την πλάκα του με τη Βαρκελώνη, I did! Μπορεί να έχω στραβώσει λίγο με το Woody που τα τελευταία χρόνια έχει αφήσει το NY scenery που όλοι αγαπήσαμε, αλλά η τρίτη πρωταγωνίστρια του έργου είναι φοβερή, και 2 τσιγάρα δρόμος από την Αθήνα, που λέει ο λόγος. Κατά τ’ άλλα οι άλλες 2 πρωταγωνίστριες Vicky και Cristina συμπαθητικές ήταν, αν και τις επισκίαζε η Maria Elena, η ταινία ευχάριστη ήταν, αν και λίγο πιο τολμηρή την περίμενα είναι η αλήθεια -με όλα αυτά που είχα ακούσει- αλλά wtf, το σκοπό της τον πέτυχε, και δε νομίζω να είμαι η μόνη που θα εκδράμει άμεσα στη Βαρκελώνη!

Milk αν και σπάνια εντυπωσιάζομαι από ταινίες που βασίζονται σε μία και μόνο ερμηνεία και όλα τ’ άλλα είναι απλές οδοντόκρεμες, όσο έβλεπα το Milk σκεφτόμουνα να μην ξεχάσω να παίξω στοίχημα ότι φέτος ο Sean Penn θα κερδίσει ένα Όσκαρ που θα του αξίζει, διότι στο Mystic River ήταν απλά μία καλή ερμηνεία, σε μία υπερτιμημένη ταινία ενός υπερτιμημένου σκηνοθέτη. Α και παίζει και ο Emile Hirsch!

Blindness με τη Julianne Moore και τον Mark Ruffalo: πολύ ενδιαφέρουσα ταινία με captivating ερμηνείες και πρωτότυπη σκηνοθεσία και σενάριο. Απλά φρικάρεις με αυτά που βλέπεις και την ψυχολογική πίεση που νιώθεις. Πολύς κόσμος το έκραξε αλλά νομίζω ότι αξίζει να το δεις.

Body of Lies: αρπαχτούλα του Leonardo και του Russell Crowe, nobody can resist to even more money! Δε θα ξετρελαθείς αλλά ούτε και θα βαρεθείς.

Passengers με την Anne Hathaway: άλλη μία χωρίς σκοπό ταινία για να περάσεις 1.30 ωρίτσα. Απαπα προτιμώ να δω Φιλαράκια για 800 φορά που θα το διασκεδάσω κιόλας.

Ghost Town: ανάλαφρη ταινιούλα στο Upper East Side της Νέας Υόρκης που τη χαλάει μόνο ο αντιτηλεοπτικός πρωταγωνιστής της Ricky Gervais.

The Women: τόσες γνωστές και καλές ηθοποιοί και μάπα το καρπούζι, μα what were they thinking?

Swing Vote: καλός ηθοποιός ο Kevin αλλά η ταινία είναι τόσο αδιάφορη σαν να φτιάχτηκε για αποκλειστικά για pay tv, δε σώζεται με τίποτα.

After Sex: μόνο για tv zombies σαν κι εμένα, και άμα δεν έχεις και τίποτα των τιπότων άλλο να δεις.

Columbus Day: ΓΤΜ και παίζει κι ο Val Kilmer ρε γαμώτο.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ένα έχω να πω: Emile Hirsch sucks big time ~:)

viki vale είπε...

On what grounds to stirizeis afto?