16.2.09

Άρτος & Θεάματα #2

Στο πλαίσιο των φιλολογικών απογευμάτων «λίγη κουλτούρα, λίγο φαί και το αγόρι μου» που αποφασίσαμε πρόσφατα να προωθήσουμε, την προηγούμενη εβδομάδα επισκεφτήκαμε την Εθνική Πινακοθήκη για να δούμε την έκθεση «Έλληνες Ζωγράφοι» από τη Συλλογή της Εθνικής Τράπεζας. Δε λέει και πολλά, άσε που μόλις μπαίνεις έχουν μοστράρει τα πορτρέτα παλιότερων διευθυντών της τράπεζας και τρομάζεις στην ιδέα ότι έφτασες μέχρι εκεί για να δεις μεγαλοκαρχαρίες φιλοτεχνημένους από μεγαλοζωγράφους. Τέσπα, κατεβαίνοντας στο υπόγειο, στο τρίτο επίπεδο της έκθεσης, όλο και κάτι θα σε αποζημιώσει, για μένα αυτό ήταν ένας πίνακας του Γιώργου Βακαλό με τίτλο «Κήπος 1971-1974», δυστυχώς οι τύπου Mr. Bean φύλακες που ήταν πανταχού κοιμώμενοι δεν μου άφησαν περιθώρια να τον φωτογραφήσω, όχι τίποτα άλλο αλλά κάνει και θόρυβο το ρημάδι το φλας του κινητού.


Για λίγο φαί πήγαμε στο Black Duck (αλλά και έξτρα δόση κουλτούρας αφού έχει και inside γκαλερίτσα) και παρόλο που απόξω δε σου γεμίζει το μάτι παρά μόνο σαν τύπου all day στέκι με club sandwich και κινέζικο fingerfood στο τσακίρ κέφι, έχει ένα μικρό αλλά πολύ καλοφτιαγμένο μενού (για κάποιον που του αρέσουν τα απλά πράγματα με μία δοσίτσα τσαχπινιάς). Anyway, mission accomplished γιατί και ξεκουραστήκαμε, και φάγαμε καλά με τη συνοδεία NY music όπως μου αρέσει να αποκαλώ το Φρανκ το Σινάτρα και τους του τύπου του, και ήμασταν και πολύ prive στον πάνω όροφο του Black Duck. Το σέρβις ήταν λίγο βαριεστημένο αλλά wtf κι εγώ άμα ετοιμάζομαι να φύγω και μου σκάσει πακετάκι της τελευταίας στιγμής, βαριεστημένη (ίσως) θα είμαι.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το ανησυχητικό είναι ότι κάτω από το tag "κουλτουροκάπηλη" βάζεις και κάτι φαγώσιμο. Όχι για σένα ανησυχητικό. Για το φαγώσιμο.

viki vale είπε...

ma de me prosexeis! artos kai theamamata einai to olo noima tou post