7.4.09

Features of my previous weeks!

Είμαι movie buff και I’m proud of it. Συνήθως βλέπω ότι κάτσει αρκεί να μου γυαλίσει το story. Τον τελευταίο καιρό προτιμώ να βλέπω αμερικανικές σειρές, αλλά αυτές είναι οι ταινίες που είδα τις προηγούμενες εβδομάδες.

Synecdoche, New York ή αλλιώς κουλουβάχατα, μια κούραση! Τον Charlie τον Kaufman τον είχα σε μεγάλη εκτίμηση μιας και το Adaptation είναι ένα από τα αγαπημένα μου movies ever! Το Synecdoche, New York από την άλλη πλευρά εκπροσωπεί αυτό που δεν μου αρέσει σχεδόν ποτέ στην τέχνη, μία τόσο προσωπική «κατάθεση ψυχής», που λέει και ο Μικρούτσικος, που μόνο άμα είσαι στο άμεσο σύμπαν του καλλιτέχνη μπορείς να αποκωδικοποιήσεις. Μέσα από αυτή την ταινία ξαναείδα τον Kaufman ως τον σούπερ ματαιόδοξο, εγωκεντρικό τύπο που φωνάζει στους φίλους του (και δυστυχώς και στο ευρύ κοινό) “oh define me pls, I cannot do it by myself” και καλά κάνει δηλαδή, το στούντιο γιατί του έδωσε budget να γυρίσει αυτό το παραλήρημα μεγαλείου (α ρε Μικρούτσικε) και ταινία; Ας το έκανε κουλτουρέ θεατρικό να έπαιρνε και το critical acclaim, και να μην χάναμε 2 ώρες από τη ζωή μας καθώς και την εμπιστοσύνη μας στον συγγραφέα των Adaptation, Being John Malkovich, Confessions of a dangerous mind (με το Eternal Sunshine κλονίστηκε λίγο είναι η αλήθεια).

Zavet ή Promise me this ή το τελευταίο έργο του Κουστούριτσα που είδα. Μ’ αρέσει αυτός ο σκηνοθέτης και παρόλο που το συγκεκριμένο έργο δεν έχει να προσφέρει τίποτα διαφορετικό από τα προηγούμενά του, βλέπεται ευχάριστα αν και οι καταστάσεις που περιγράφει είναι περισσότερο τραγικές παρά κωμικές αν τις δεις από την ρεαλιστική τους πλευρά. Με τα κλασικά σουρεάλ κολλήματα του Κουστούριτσα όπως ιπτάμενοι χαρακτήρες, νύφες, παιδιά πρωταγωνιστές, δύσμορφοι άνθρωποι, φτώχια και κλαπατσίμπαλα και βεβαίως τον αγαπημένο του πρωταγωνιστή Miki Manojlovic (με τον οποίο μόλις είδα ότι έχουμε την ίδια μέρα γενέθλια), το Zavet είναι μια ταινία με καθαρά βαλκανικό χρώμα από αυτές που ποτέ δεν βλέπουμε στην Ελλάδα, μιας που το δικό μας industry γουστάρει περισσότερο να γυρίζει σαπουνόπερα.

Max Payne με τον Marky Mark (είναι να μη σου μείνει το παρατσούκλι). Πολύ πυροβολίδι αλλά και ωραία videogame ατμόσφαιρα. Για τους φίλους του είδους μόνο.

Marley & Me με την αγαπημένη μου Jennifer Aniston και ένα πολύ ομορφούλι και αγαπησιάρικο λάμπραντορ. Ένα wtf έργο χωρίς σκοπό και σενάριο, μια φλατ ιστορία που δείχνει το στόρι ζωής μιας μέσης οικογένειας χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μάλλον σε βιβλίο θα ήταν καλύτερο.

Shoot on Sight: τύπου tv movie για την παράνοια στο Λονδίνο σχετικά με τους μουσουλμάνους ως πιθανούς ενόχους για όλα, πώς λέμε στην Ελλάδα «ο Αλβανός το έκανε»; Σούπερ αδιάφορο σε όλα του, συν ότι στο τέλος οι Μουσουλμάνοι είναι ένοχοι για όλα. (το έργο όμως μας έχει νωρίτερα ενημερώσει ότι υπάρχουν και καλοί μουσουλμάνοι).

The Girl in the Park: συμπαθητικό καστ, αδιάφορο, τύπου tv movie και πάλι, έργο.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ε, τότε χρόνια πολλά στον Μίκι.
J

viki vale είπε...

Efxaristo!

Ανώνυμος είπε...

Το Confessions of a Shopaholic το είδες? Χαριτωμενιά και χαζοαμερικανιά αλλά μόνο για τα ρούχα λέει! ΕΑ

viki vale είπε...

Den to xo dei akomi, einai sta pros downloading!