8.4.09

Για φαί στο Μαρούσι, στο Pausa

Πατώντας το κομψό Dolce & Gabbana λουστρινάκι μου, το οποίο φυλάω μόνο για ειδικές περιπτώσεις λόγω δυσθεώρητου ύψους και απειροελάχιστου πάχους τακουνιού, στο Pausa στο Μαρούσι, ένιωσα λίγο σαν την Carrie Bradshaw μιας και το εν λόγω εστιατόριο ιταλικής -και όχι μόνο- κουζίνας, δεν μυρίζει καθόλου κουζίνα αλλά μια εσάνς από New York την αποπνέει! Κόκκινοι τοίχοι και καναπέδες, μαύρα τραπέζια και καρέκλες, καθρέφτες, φωτιστικά κι όλα αυτά τα ψουψουψώνια που κάνουν το Pausa ένα πολύ κομψό και λίγο pretentious snob εστιατόριο μου θύμισαν πολύ το Alfredo’s στο Rockefeller (με την πρώτη ευκαιρία συχνά πυκνά αναφέρω ότι έχω πάει σε αυτή την φοβερή πόλη, yap can’t help it and don’t mind the psonistic embarrassment)!

Anyway, το Pausa το συστήνω ανεπιφύλακτα άμα θες να δώσεις κάτι παραπάνω για την τροφή σου (και ταυτόχρονα να πάρεις όμως): μην περιμένεις πίτσα και σπαγγέτι δεν είναι ελληνικο-ιταλικό ούτε καν τρατορία, έχει όμως πολύ μία πολύ λαχταριστή κουζίνα ή τουλάχιστον ένα πολύ λαχταριστό μενού γιατί δεν τα δοκίμασα και όλα: από σαλάτα έφαγα την αγαπημένη μου caprese μιας και οι πράσινες δεν μου αρέσουν ενώ την caprese την προτιμώ έτσι κι αλλιώς και για το φρέσκο βασιλικό και για τη μοτσαρέλα τη buffala, ειδικά όταν τη σερβίρουν σαν μπαλάκι παγωτού. Από κυρίως έφαγα το cote de veau, που πρέπει να προερχόταν από το πιο τρυφερό veau του κόσμου διότι ήταν από τα καλύτερα μπριζολάκια που έχω φάει ποτέ, και το ακριβότερο πιάτο του μαγαζιού να σημειώσω εδώ (a good girl deserves only the best 4 her birthday), σερβιρισμένο με ένα τύπου γιαχνί Ι think πατάτας – λαχανικών (gooooooood) αλλά δοκίμασα επίσης από το ριζότο με μανιτάρια του Γιάννη που ήταν so yummy! Με τα γλυκά έπαθα ένα ψιλοαμόκ και δεν ήξερα τι να πρωτοδιαλέξω γι’ αυτό και πήρα το πρώτο στη σειρά, ένα κέικ με ποτό που τελικά δεν μου άρεσε και τόσο, συνοδευόταν όμως από ένα φοβερό σορμπέ πορτοκάλι που θα έβαζε κάτω κι ένα παγωτό σοκολάτα! Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι το σέρβις είναι άψογο και το «καλωσόρισμα του σεφ» τόσο όμορφο και sneakily σερβιρισμένο που με κατάφερε να φάω φάβα και να πω κι ευχαριστώ (και στα μούτρα σου).
Η λυπητερή για δύο άτομα ήταν €110 με ένα μπουκάλι Βίβλια ή Βιβλία, Γη ή Χώρα, θα σε γελάσω, άλλος είναι ο κρασογνώστης και το γλυκό κερασμένο για τα μάτια μου μόνο, not.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι λες τώρα; Έφαγες φάβα; ΝΟΤ

Unknown είπε...

πολλά χρόνια το βλέπω και περνάω από έξω αλλά εκεί που είναι μου κάνει πολύ στέκι μόνο για επαγγελματικά γεύματα. άσε που φαίνεται πολύ μικρό (μου έχουν πει φίλοι ότι δεν έιναι...!). και για το σημείο έχω να δηλώσω ότι 110 είναι αρκετούτσικα...υποσχέσου ότι θα βάλεις φωτό και της γόβας σου! ;) χιχι!

viki vale είπε...

Trust me einai poli oraio meros! Ta 110 ofeilontai sto oti to piato mou ekane 30 euros kai to krasi itan tsimpimeno, genika oi times einai simpathitikes se sxesi me tin poiotita! Oso gia ti gova ok TBA!

Ανώνυμος είπε...

Κρίση και μαλακίες...

viki vale είπε...

KKE eisai?

Ανώνυμος είπε...

"Παιδιά υπάρχει κρίση" όπως λέει και γνωστός αοιδός (το όνομα του οποίου μου διαφεύγει) για αυτό αφήστε το φαγητό και πιάστε το ...(λέω εγώ!). Πλάκα κάνω ε? Που να δεις τις άλλες, άρτι αφιχθείσες από το ΝΥ τι (shopping) κρίση έπαθαν εκεί πέρα!EA

viki vale είπε...

Mporo na fantasto, trust me!