Σάββατο βράδυ, Κυριακή πρωί #8 : 90’s party στην αυλή της γιαγιάς!

Dj Σωτ επί τω έργω και υπό το φως πορτοκαλιάς lava lamp: αξιοσημείωτη αλλά όχι ευδιάκριτη λεπτομέρεια ο -πιο vintage δε γίνεται- ανεμιστήρας που φαίνεται να αιωρείται έξω από τη τζαμαρία αλλά ουσιαστικά είναι πάνω στο ηχείο

Σάββατο 18/07: The date had been set a long time ago: μόλις φύγει η γιαγιά για διακοπές στο χωριό και δεν υπάρχει κανείς πλέον να ενοχληθεί από Babylon Zoo, London Beat, Ace of Base, Army of Lovers, U2, Guns ‘n Roses, Nirvana, (ναι όλα αυτά πήγαν πακέτο) και άλλα πολλά -στη διαπασών όμως-, ο Σωτηράκης (που στη δεκαετία του ’90 πήγαινε κυρίως δημοτικό αλλά μεγάλωνε με τον Greg και μένα που πηγαίναμε γυμνασιολύκειο και ακούγαμε ροκιές, Στέρεο Νόβα, psychedelic trance και άλλα τέτοια που διάφεραν σχιζοειδώς ανά χρονιά), θα έκανε στην αυλή (που προτιμήθηκε έναντι της ταράτσας για ευνόητους λόγους ασφάλειας) ένα ‘90s πάρτι φόρο τιμής στα αδέρφια του και μία αξέχαστη μουσικά δεκαετία. Και επίσης φόρο τιμής στο καλοκαίρι, την ωραία αυλή μας, τις επερχόμενες διακοπές και μπλα μπλα μπλα.

η άλλη Άντζελα, άρτι αφιχθείσα από διαγωνισμό κοκτέιλ στο Λονδίνο, μας έφτιαξε ένα vitamin c σιροπάκι με μέλι+λεμόνι+αλκοόλ, που μας αποτελείωσε...

η Φιλού και η shy Αγάπη χορεύουν με τα glow sticks τους, κάτω από το blacklight, στο βάθος και η ΗRA

Παρά τους 150 βαθμούς κελσίου που μέτραγε η ατμόσφαιρα, με τη συνδρομή χαμηλού φωτισμού -κυρίως blacklights και lava lamps-, μπουρμπουληθροόπλων, νεροπίστολων, και daiquiris φράουλα που έφτιαχνε ο Σώτος και μετά η Άντζελα (όταν ο Σώτος είχε πλέον ξεφύγει), γίναμε γρήγορα όλοι κουρούμπελα και το ρίξαμε στο χορό κουνώντας στο ρυθμό του «Μη μου μιλάς για καλοκαίρια» τα φωσφορίζοντα στικς που μας είχε μοιράσει ο Σωτ. Περάσαμε τέλεια, γι’ αυτό από κει και μετά δεν θυμάμαι και πολλά, όλα πήραν το ροζοκόκκινο χρώμα του ντάκιουρι, μέχρι που βρέθηκα διά μαγείας στο κρεβατάκι μου (thnx Johnako!). Να σημειώσω ότι «Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια» δεν ακούστηκαν σε αυτό το πάρτι.

bubble guns & παγωτό στην καταπολέμηση της ζέστης και του κουρουμπελιάσματος

Κυριακή 19/07: Ξύπνησα με minor πονοκέφαλο αλλά heavy δίψα και μουτζουρωμένη μούρη (αφού εννοείται ότι δεν ξεβάφτηκα έτσι όπως ήμουν όταν γυρίσαμε σπίτι), και έτρεξα (λέμε τώρα) στην κουζίνα να στύψω 50 πορτοκάλια για να συνέλθω only to discover ότι οι μπάμπουρες και οι τζιτζιφιόγκοι, αυτά τα πουστ*κια τα μυρμήγκια που μας επιτίθενται τον τελευταίο καιρό, είχαν επιστρέψει δριμύτερα! Δε θα περιγράψω πως τα ξεπάστρεψα, δεν είμαστε και National Geographic channel, πάντως μετά από ώρα όταν έφτιαξα επιτέλους και το καφεδάκι μου κι έκατσα να χαζέψω τις φωτογραφίες που τράβηξα once again με το Ν95 παπαρατσικό όργανό μου, η μόνη σκέψη που αντηχούσε στο μυαλό μου ήταν (άσχετο) 10 και σήμερα.