Το "Να ζήσεις Αντζελίνα και χρόνια πολλά" ήταν η αφορμή να κατεβούμε Τρίτη βράδυ στο κέντρο με 140 βαθμούς κελσίου.....
και αν και δε φάγαμε τη λαχταριστή τουρτίτσα αποπάνω (από το Dean & DeLuca Άντζελα, μακάρι να μπορούσα να στη φέρω!), χτύπησα δύο καϊπιρίνιες τόσο γλυκές και ποτισμένες στην κασάσα, που έγινα κουρούμπελο στο πιτς φυτίλι. Εξ' άλλου, κόσμος πολύς καθότανε στα μπαράκια της Καρύτση και μπεκρόπινε, γιατί όχι κι εμείς; (έχω φτάσει να απολογούμαι στον εαυτό μου άμα ξενυχτάω καθημερινή και δεν μπορώ να σηκωθώ την επόμενη μέρα γκρρρ).
Τεσπα, το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να περιμένω άλλο για τις διακοπές, θέλω να πίνω καφέ στις 20:00 και να ξενυχτάω κάθε βράδυ και μετά να κοιμάμαι μέχρι το μεσημέρι, να πάω στην παραλία και να μην φύγω μέχρι να αφυδατωθώ, να κάνω μαραθώνιο Φιλαράκια από το μεσημεριανό μέχρι το βραδυνό (γεύμα), για την κωλ*βάρα ρε γαμ*τω!
Άντζελά μου χρόνια πολλά και καλές διακοπές, τις άλλες κλασικές ευχές που σου λέω συνήθως τις ξέρεις ήδη και δε γράφονται !P
6 σχόλια:
den boreis na fantasteis poso simfono mazi sou!!!!!!
mskaber
Με ποιο απ'όλα συμφωνείς? με το συμπάθιο, κιόλας.
j
fantazomai oti ennoei tis diakopes kai tin kolovara J!
kala katalaves koutsoun
tora autos o anonumos J giati petagetai?? aporia HRAs!
Palioxaraktiras paidi mou, ti perimeneis!
Δημοσίευση σχολίου