Διάβασααα

«Ροκ μωρά από το διάστημα» της Linda Jaivin. 90’s rule το θέμα του βιβλίου με χρωματιστές, σέξι εξωγήινες που ακούν grunge κι έρχονται στη γη για να πειραματιστούν με slacker sex, drugs & rock’n’roll και τελικά γίνονται rock stars. Πολύ διασκεδαστικό και με έντονη εσάνς Ρόμπινς.

«Η γαστριμαργία του Γκιγιόμ Απολινέρ» της Genevieve Dormann. Βιογραφία του γάλλου ποιητή μέσα από το αγαπημένο του χόμπι, δηλαδή το φαγητό. Αν και δεν είμαι φίλος γαλλικής κουζίνας, ο τρόπος που η συγγραφέας περιγράφει τον «σεφ Απολινέρ» και συνδέει κάθε στιγμή της ζωής του με κατσαρόλες και μποστάνια, κάνει πολύ ενδιαφέρουσα τη ζωή ενός ανθρώπου για τον οποίο δεν ήξερα τίποτα άλλο παρά μόνο ότι ήταν σχεδόν εθνικός ποιητής τον Γάλλων από τους οποίους και κατηγορήθηκε κάποτε αδίκως για την κλοπή της Μόνα Λίζα από το Λούβρο.

«Τι θα γίνω άμα δε μεγαλώσω» της Λένας Διβάνη. Μικρές, διδακτικές ιστορίες για όσους είναι ή αισθάνονται ακόμη 17 και ψάχνονται για το μέλλον ή τρώγονται με το παρόν. Με το ωραίο χιούμορ της συγγραφέως βεβαίως, βεβαίως.

«Πίκρα» του Nick Hornby. Βιβλίο για δεκαεξάρηδες αυτή τη φορά που ασχολείται με τις εγκυμοσύνες ανήλικων κοριτσιών στην Αγγλία which is apparently πολύ συχνό φαινόμενο. Δεν είναι τόσο βαρετό όσο ακούγεται, αφού να φανταστείς ότι ο πρωταγωνιστής του βιβλίου μιλάει με την αφίσα του Tony Hawk που έχει κρεμασμένη στο δωμάτιό του προκειμένου να αποφασίσει τι πρέπει να κάνει κάθε φορά.

«Black Album» του Χανίφ Κιουρέισι. Λίγο πριν αρχίσουν να καίγονται «Οι σατανικοί στίχοι» του Σαλμάν Ρούσντι στο Λονδίνο από οργισμένους μουσουλμάνους, μέσα από τη ζωή ενός Πάκι 2^ης γενιάς στο Λονδίνο βλέπουμε μια πλευρά των γεγονότων που οδήγησαν σε τέτοιου είδους «ναζιστικές» τελετές. Χαρακτηριστικό 90’s βιβλίο με τίτλο που σε ξεγελά για το περιεχόμενό του.