29.6.11

Maid in Sweden

Σπιτάκι στο Σκάνσεν

Last year το Άγιο Πνεύμα (της Λίσμπετ Σαλάντερ ίσως;) μας φώτισε να τραβήξουμε βόρεια για Στοκχόλμη. Από πλευράς μου υπήρχαν οι γνωστοί ενδοιασμοί του τύπου «μα θα αφήσουμε τη θαλασσίτσα να πάρουμε τα βουνά; Κι άμα βρέχει, χιονίζει, τουρτουράει, τι θα γίνει;» και άλλα τέτοια τα οποία ευτυχώς ξεπεράστηκαν, κι ένα ωραίο Σάββατο πρωί πετάξαμε απευθείας για την κουκλίστικη πρωτεύουσα της Σουηδίας φορώντας μπουφανάκια και καλτσούλες Μάιο μήνα. Φτάνοντας στην πόλη αρχίσαμε σιγά σιγά να γδυνόμαστε όχι μόνο γιατί είχε φοβερή ζέστη αλλά κι έναν τέλειο ήλιο μέχρι τις 9 – 10 το βράδυ!


Μείναμε στο ξενοδοχείο Nora Bantorget, το οποίο συστήνω ως decent-budget επιλογή και βρίσκεται και σε καλή τοποθεσία κοντά στο κέντρο, στα μετρά & τα λεωφορεία, αλλά και το μοναδικό ανοιχτόκλειστο μπαρ που βρήκαμε να επιτρέπεται το κάπνισμα, διότι στη Στοκχόλμη γενικώς τον πίνεις άμα καπνίζεις, ακόμα και στα ανοιχτά μαγαζιά. Επίσης σημείωση, στην Στοκχόλμη τον πίνεις κι άμα θες να ψωνίσεις αλκοόλ, το οποίο ούτε καν στο αεροδρόμιο δεν πωλείται άμα είσαι της ΕΕ ή του ΕΟΧ, παρά μόνο σε ειδικά μαγαζιά με την έγκριση της βασιλικής οικογένειας. Ανοίγω μία ακόμη παρένθεση για τη βασιλοοικογένεια, μιας και όταν πήγαμε ετοιμαζόταν να παντρευτεί η καστανή σουηδέζα πριγκιποπούλα το γυμναστή της και γενικώς γινόταν τρελό πανηγύρι αν και δεν καταλαβαίνω γιατί της είχαν φτιάξει ράφι, μια χαρά είναι η κοπέλα. Μέχρι που ψώνισα μπρανταρισμένα “Royal Wedding” σοκολατάκια για τις μαμάδες μας!


Σε όποιον σκοπεύει να πάει το πρώτο και σημαντικότερο που προτείνω είναι να πάρει την Stockholm Card από τον κεντρικό σταθμό του μετρό και θα του ανοίξουν όλες οι πόρτες! Επίσης αδιάβροχο και ομπρέλα, ίσως και καμιά δραμαμίνη would be nice μιας και η Στοκχόλμη αναπτύσσεται πάνω σε 5-6 νησάκια καταπράσινες υπερπαραγωγές. Θες design; Πάνε στο νησάκι Skeppsholmen και θα πάθεις πλάκα με το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και το Μουσείο Αρχιτεκτονικής. Στο παρά δίπλα νησάκι το Djugarden παίζει η γκαλερί Lijevalchs Konsthall με το ολάνθιστο καφέ, κι απέναντι στο νησάκι Sodermalm το μουσείο φωτογραφίας στο opening του οποίου έπαιξε η σειρά διάσημων πορτρέτων της Annie Leibovitz την οποία και είδαμε βεβαίως βεβαίως.



Τασάκι δε σου φέρνουν στα ανοιχτά εστιατόρια, κουβερτούλα όμως...


Θες να δεις Βίκινγκς, κάστρα και πολιορκητές; Τότε πρέπει να πας στο Vasa Museet στο Djugarden, όπου στεγάζεται ένα τεράστιο πλοίο διατηρημένο όπως ήταν πριν από καμιά 150αριά χρόνια όταν βυθίστηκε στο λιμάνι της Στοκχόλμης (προειδοποίηση: βρωμάει σαν ποδαρίλα), ή στο Εθνικό Μουσείο όπου θα ξαναπάρεις και μια τζούρα από design, ή στο Ιστορικό Μουσείο όπου μπορείς να αγοράσεις και καπέλο βίκινγκ με κέρατα όπως κι εγώ έκανα άλλωστε (εννοείται!).



Ο Τζον πιάνει λίγο design έξω από το Μουσείο Φωτογραφίας


Αυτά όταν οι μέρες είναι βροχερές, γιατί πρέπει να γράψω ότι στη Στοκχόλμη μας πήγε μία-μία, δηλαδή μία μέρα βροχή, κρύο και γκρίνια γιατί δεν πήγαμε στο Λονδίνο όπως ήθελα εγώ (και at the time είχε θερμοκρασία 30 βαθμούς steadily) και μία μέρα ήλιο, ζέστη και καλή διάθεση για δρόμο τύπου «βγαίνει η Κατερίνα τσάρκα στην Αθήνα». Στις καλές λοιπόν μέρες, πρέπει οπωσδήποτε να πας στο Skansen, ένα από τα πρώτα παγκοσμίως open air μουσεία, όπου μπορείς να δεις μια αναπαράσταση της καθημερινότητας του μέσου Σουηδού λίγο πριν και λίγο μετά τη νεωτερικότητα, μπορείς να πληρώσεις για να ανέβεις σε αλογάκι ή να ξεχορταριάσεις έναν κήπο (ο Τζον στοιχημάτιζε ότι η γιαγιά του ο Μαθουσαλίξ θα πάθαινε σοκ αν της λέγαμε κάτι τέτοιο) να δεις τον λίγκα, την πολική αρκούδα, φώκιες κι άλλα τέτοια ζώα του βορρά. Επίσης, στις ηλιόλουστες μέρες λέει πολύ να περπατήσεις στα σοκάκια του νησιού Gamla Stan, κάτι σαν την Πλάκα της Στοκχόλμης, με τα ωραία διατηρητέα σπίτια που έχουν δαντελένια κουρτινάκια και λουλούδια στα παράθυρα και πολλά μικρά εστιατόρια με ωραίο και designato αλλά όχι budget friendly φαγητό! Θα επανέλθω στο φαγητό, θέλω μόνο να σημειώσω ότι στη Gamla είναι και το Μουσείο Nobel όπου πίστευα ότι στο gift shop θα με περίμενε ένα Νόμπελ με το όνομά μου αλλά τζίφος και γενικά το μουσείο ήταν ψιλοαδιάφορο για τα γούστα μου.



Κι εγώ πιάνω λίγη αναγέννηση στο Εθνικό Μουσείο


Επίσης, τις ηλιόλουστες ημέρες οι Swedishstayhomedads – ήταν πολλοί σου λέω! – τσούλαγαν ασταμάτητα καροτσάκια με μωρά μπρος πίσω στην τεράστια παραλιακή λεωφόρο με τα επιβλητικά κτίρια από τη μία και τα ψαροκάικα – ψαροπούλια από την άλλη, οι Swedish νέοι έπαιρναν τα καλαθάκια τους και με τα πουλοβεράκια τους ριγμένα στους ώμους – το preppy look rules στη Στοκχόλμη- πήγαιναν για πικνίκ στα πάρκα ή στους κήπους των νησιών, κι εμείς, μία από αυτές τις ολίγες να τονίσω μέρες, κάτσαμε για φαγητό με θέα τη λιμνοθάλασσα της Στοκχόλμης στο πολύ τουρίστικ αλλά κλασάτο εστιατόριο Pontus By the Sea, το οποίο αν και ανοιχτό γύρω γύρω – σε σημείο που μαζί με τα σερβίτσια να σου φέρνουν και κουβερτούλα- δεν επέτρεπε το κάπνισμα! Το προσπερνώ και προσπερνώ το γεγονός επίσης ότι το μενού ήταν κυρίως μυδικό-ψαρικό, πάντως εγώ δοκίμασα ένα λουκάνικο με σαλάτα ντομάτας, πατάτες με honey mustard και σπαράγγια με σος ολαντέζ (το άσχετο στοιχείο του πιάτου), κι ένα βαθυκόκκινο κρασάκι allegrini αποδεικνύοντας την αιώνια αφοσίωσή μου στην ιταλική κουζίνα.



Η κεντρική πλατεία του νησιού Gamla Stan


Μια άλλη μέρα πάλι, την ημέρα που τελείωσε το Lost και μαζί του η τηλεοπτική εμμονή μιας εξαετίας για εμένα και εκατομμύρια κόσμου I suppose, επισκεφτήκαμε το εστιατόριο Marten Trotzig, προκειμένου να γιορτάσουμε τα γενέθλια του Τζον. Στο πνεύμα design που έχει ποτίσει την πόλη, τα πιάτα ήταν πολύ όμορφα για να τα ανακατέψεις με τα μαχαιροπήρουνα σου, και σχεδόν το ίδιο γευστικά, τουλάχιστον έτσι θυμάμαι για το κρασοπιπεράτο φιλετάκι με μιλφέιγ λαχανικών που έφαγα με κερασάκι ένα τριπλό chocolate truffle.


Έφαγα και ντόπιο φαί αλλά πάλι με περιτύλιγμα design, μπρουσκέτα με μους ταράνδου (pls dont judge-ήμουν περίεργη), ελάφι (ντρέπομαι γι ’αυτό) σε ψωμί σίκαλης με μαρμελάδα ντομάτα, σουίντις μιτμπολς, κάτι σα γιουβαρλάκια δηλαδή και άλλα και σε άλλα μέρη που δεν αξίζει και δε θυμάμαι να αναφέρω σνιφ κλαψ.


FYI η πόλη έχει και καζίνο αλλά είναι φτωχό, δε σερβίρει τζάμπα αλκοόλ και επιτρέπει το κάπνισμα μόνο σε μία γυάλα με κινέζους.


Έτσι που λέτε το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, last year that is, διότι δις γίαρ μέχρι τον Πόρο πήγαμε και του χρόνου σπίτια μας όπως το πάει ο ΓΑΠ κι ο συρφετός του.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μην αγγίζετε την τέχνη μαντάμ.

viki vale είπε...

ama einai zoumeri einai diskolo na antistatheis!

Ανώνυμος είπε...

ade epitelous !!!!! miss you a lot xiixixix smuaaaaaaaaaaaaats
filou

viki vale είπε...

ase exo mazepsei polla pou thelo na grapso gia na min ta ksexaso koutsouna !)