Μόλις διάβασα

Συνήθως διαβάζω ότι πέσει στα χέρια μου και σπανίως πλέον πάω βιβλιοπωλείο, εκτός αν πρόκειται για το νέο βιβλίο του Τομ Ρόμπινς (πότε θα βγει;). Αυτό είναι το βιβλίο που διάβασα τελευταία.

«Πώς να είσαι καλός» του Νικ Χόρνμπι: το κακόμοιρο το βιβλιαράκι το ξεκίνησα λίγο πριν μου δώσουν το Twilight, το σταμάτησα και διάβασα το Twilight, το συνέχισα για λίγο μέχρι να μου φέρουν τη Νέα Σελήνη, το σταμάτησα και διάβασα τη Νέα Σελήνη, το συνέχισα για λίγο μέχρι να μου φέρουν την Έκλειψη, το σταμάτησα και διάβασα την Έκλειψη, και τώρα που τέλειωσα την Έκλειψη, κατάφερα να το τελειώσω κι αυτό, σαν τις βαρετές ταινίες που τις βλέπω σε 4 δόσεις. Μόνο που το «Πώς να είσαι καλός» δεν είναι βαρετό, ίσα ίσα που μοιάζει με σενάριο πικρόγλυκης κομεντί ή θα μπορούσε κάλλιστα στο ξεχείλωμα του να είναι ένα πολύ ενδιαφέρον σήριαλ (είμαι κυρίως οπτικός τύπος εγώ), ακόμα και για την ελληνική τηλεόραση (ιδέα!). Anyway, απ’ ότι βλέπω στη Wikipedia, πρόκειται για το 3ο fiction βιβλίο του συγγραφέα, αλλά με τη σειρά που τα διάβασα εγώ είναι το 4ο και αν και «Η κάθοδος των 4» με είχε απογοητεύσει, τούτο δω ήταν αρκετά ενδιαφέρον και με καλές προθέσεις χωρίς όμως ποτέ να κάνει το μπαμ που το απογειώνει όπως το «High Fidelity» ή το «About a boy», που είναι και από τα αγαπημένα μου βιβλία (και έργα). Τα βιβλία του Χόρνμπι μου αρέσουν πολύ για τους χαρακτήρες τους, σύγχρονους ψυχονευρωτικούς αγγλάρες, κάποιοι απωθητικοί, κάποιοι γοητευτικοί, ακούνε όμως τις ίδιες μουσικές με μας, μεγαλώσαμε σχεδόν στις ίδιες δεκαετίες, έχουμε τις ίδιες ανασφάλειες και ανακουφιστικές συνήθειες καθώς και πολλά κοινά σημεία αναφοράς. Στο συγκεκριμένο βιβλίο μου αρέσανε πολύ τα ονόματα όπως ο Καλά Νέα και ο Πίθηκος, η κυριολεκτική σημασία των οποίων και οι προεκτάσεις της αποτελεί και το βασικό σημείο της πλοκής που θα κερδίσει το ενδιαφέρον σου, δεν γράφω τίποτα άλλο.