Από best sellers:
«Το νησί» της Βικτόρια Χίνσλοπ: τόσος ντόρος γινότανε, η περιέργεια με έτρωγε, αποφάσισα να το διαβάσω το ντουβάρι και σας το λέω: παιδιά το βιβλίο sucks, 150 χρόνια επιτυχίες και κανέναν βάθος, επιφανειακή πλοκή και ξεπέτα, η γραφή και η όλη ρηχή ανάλυση «στα γρήγορα να χωρέσουμε πολλά πικάντικα και τραγικά» μου θύμισε το σπίτι δίπλα στο ποτάμι της Μαντά. Άσε που προσπαθεί να αποδείξει ότι οι άνθρωποι που γκετοποιούνταν στη Σπιναλόγκα πέρναγαν καλά αφού είχαν τα κηπάκια τους και τα πανηγύρια τους. Αν δεν το έχεις διαβάσει, κράτα μακριά!
«Η φωτιά» της Κάθριν Νέβιλ: είχα διαβάσει το «8» πριν από κάτι αιώνες και μου είχε φανεί ενδιαφέρον, ως γνωστόν όμως τα sequel συνήθως suck, ιδίως όταν δεν μπορούν να κρύψουν την αγωνία του δημιουργού τους για λίγα ακόμη μηδενικά στους λογαριασμούς τους, και η φωτιά της Κάθριν δεν ξέφυγε κατά τη γνώμη μου από τον κανόνα. Πολύ κακό για το τίποτα ενώ το σκάκι του Μονγκλάν γίνεται προπέτασμα καπνού για τους αρχικούς κανόνες και π*π*ρια μάντολες. Ούτε για παραλία, είναι αρκετά μπερδευτικό με πολλά φλας μπακ και αδιευκρίνιστα σημεία.
1 σχόλιο:
Αυτό που βάζεις αστεράκια στις λέξεις είναι αποπροσανατολιστικό. πχ εκεί που λες π*π*ρια, μπορεί κάποιος να καταλάβει παπόρια ή πιπέρια.
Δημοσίευση σχολίου