Για φαί στο Ν. Ψυχικό, μέρος 2ο

photo από εδώ

Το Ν. Ψυχικό είναι κοντά σε σπίτια και δουλειές οπότε βολεύει για σημείο μάζωξης, σε follow up του περσινού post λοιπόν έχουμε και λέμε για τα μαγαζιά της περιοχής:

Adamo: Πριν κλείσουμε για καλοκαίρι –αχ ωραίες εποχές τότε- κανονίσαμε ένα αποχαιρετιστήριο προδιακοπικό ποτάκι μετά τη δουλειά με φίλες και μετά από τα πολλά ποτάκια είπαμε να φάμε και τίποτις. Δυστυχώς διαλέξαμε το Adamo στην περαντζάδα του Ν. Ψυχικού διότι κρίναμε από το «εξώφυλλο» ότι ήταν όμορφο, δεν είχε πολύ κόσμο και φαινόταν δροσερό εν μέσω ιουλιάτικου θέρους.

Απ’ έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα που λένε, όχι δηλαδή ότι το φαγητό ήταν κακό, αν και η Νανά ορκίζεται ότι το ριζότο που πήρε ήταν μάλλον πιλάφι, αλλά δεν υπήρχε καμία αντιστοιχία αποτελέσματος – τιμής. Φάγαμε και χορτάσαμε – 3 μεγαλοκοπέλες: μία πίτσα μαργαρίτα, μία νιόκι με ντομάτα, μια σαλάτα και το προαναφερθέν ριζότο με τρούφα- αλλά το απολαύσαμε; No. Δικαιολογούμε την τιμή, κάπου 30€ έκαστη (με 3 μπύρες επιπλέον); No. Θα ξαναπάμε; Nonono….

photo από εδώ

Gaspar: άλλο ένα πιασοκ*λέ μαγαζί του Ν. Ψυχικού όπου η πραγματικότητα έχει πάρει διαζύγιο με την τιμή πιο γρήγορα κι από την Κιμ Καρντάσιαν, κι αυτό το γράφω γιατί πήγα για light lunch στο μαγαζί τον πρώτο μήνα λειτουργίας του και μόνο γι’ αυτό. Έχουμε και λέμε: μία ποικιλία τυριών –γαμ*τη με ντιπς ούζου και κάτι άλλα τέτοια παπατζιλίκια-, ένα μπαγκετίνι με προσούτο, μοτσαρέλα και θεσπέσια φρέσκα τσιπς, μία σαλάτα με καρπάτσιο και κάτι που δε θυμάμαι, καθώς και 2 μπουκάλια κρασί, όχι από το ακριβό, 150€!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 150 € για τρία άτομα, που ΔΕΝ ΕΦΑΓΑΝ, τσίμπησαν συνοδεία κρασιού. Αυτά. Δεν περιγράφω άλλο. Δεν αξίζει. Όπως καταλαβαίνεις δεν θα παίξει follow up εδώ.