«Λόγια Φτερά» του Χρήστου Χωμενίδη: η ιστορία του παππού του Ομήρου απολαυστικότατα και περιγραφικότατα δοσμένη από το Χωμενίδη, ότι πρέπει για παραλία!
«Middlesex» του Τζέφρι Ευγενίδη: Το πρώτο βιβλίο του Ευγενίδη που διάβασα, μιας και τις Παρθένους τις έχω δει μόνο σε ταινία. Πιο βαρύ ανάγνωσμα από το προηγούμενο, διαβάζεται παρόλα αυτά μονορούφι! Πρωτότυπο στόρι, μας αφορά και λίγο περισσότερο μιας και αναφέρεται σε Έλληνες της Μ. Ασίας, που παρατίθεται σε βάθος χρόνου, τύπου 100 χρόνια μοναξιά. Θα σου μείνει αξέχαστο.
«Ο Τροπικός του Καρκίνου» του Χένρι Μίλερ: Το ’χω ξεπεράσει αυτό το στιλ γραφής, είναι κάτι που σε συναρπάζει μόνο όταν είσαι νιάτο και διαβάζεις ακαταλαβίστικη ποίηση. Το βιβλίο σε βάζει για τα καλά σε ένα κλίμα πάντως, Παρίσι σε προπολεμική φάση, κουλτουριάρηδες και λεφτάδες, σεξ και γουαναμπίδες συγγραφείς. Έτυχε να το διαβάσω στα καπάκια από βιογραφία Πικάσο και λίγο πριν δω τα Παρισινά Μεσάνυχτα του Γούντι, και μπήκα κι εγώ για καλά σε αυτό το κλίμα.
«Middlesex» του Τζέφρι Ευγενίδη: Το πρώτο βιβλίο του Ευγενίδη που διάβασα, μιας και τις Παρθένους τις έχω δει μόνο σε ταινία. Πιο βαρύ ανάγνωσμα από το προηγούμενο, διαβάζεται παρόλα αυτά μονορούφι! Πρωτότυπο στόρι, μας αφορά και λίγο περισσότερο μιας και αναφέρεται σε Έλληνες της Μ. Ασίας, που παρατίθεται σε βάθος χρόνου, τύπου 100 χρόνια μοναξιά. Θα σου μείνει αξέχαστο.
«Ο Τροπικός του Καρκίνου» του Χένρι Μίλερ: Το ’χω ξεπεράσει αυτό το στιλ γραφής, είναι κάτι που σε συναρπάζει μόνο όταν είσαι νιάτο και διαβάζεις ακαταλαβίστικη ποίηση. Το βιβλίο σε βάζει για τα καλά σε ένα κλίμα πάντως, Παρίσι σε προπολεμική φάση, κουλτουριάρηδες και λεφτάδες, σεξ και γουαναμπίδες συγγραφείς. Έτυχε να το διαβάσω στα καπάκια από βιογραφία Πικάσο και λίγο πριν δω τα Παρισινά Μεσάνυχτα του Γούντι, και μπήκα κι εγώ για καλά σε αυτό το κλίμα.
2 σχόλια:
Κι όχι μόνο παραλία
όχι εντάξει και στο σπίτι
Δημοσίευση σχολίου