Για φαί στο Χαλάνδρι, part 2

ΨΩΜΙ ΚΙ ΑΛΑΤΙ, ΜΠΟΥΚΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΙΟ

ΨΩΜΙ ΚΙ ΑΛΑΤΙ: Στο Ψωμί κι Αλάτι πήγα πρώτη φορά πριν γίνει διάσημος ο Λουκάκος από την τβ μιας και η φίλη μου η Άντζελα έλεγε τα καλύτερα γι’ αυτόν τον σεφ η χάρη του οποίου είχε φτάσει μέχρι το Waldorf Astoria, κι εγώ λατρεύω το Αστόρια και τη Νέα Υόρκη. Το φαγητό ήταν καταπληκτικό, τόσο σε γεύση όσο και σε εικόνα όσο και σε μυρωδιά και το σέρβις το ίδιο. Ο χώρος ψιλοαδιάφορος, αλλά δεν προλαβαίνεις να τον χαζέψεις, με το που αρχίζει η μεταφορά των μεζέδων παίζει πιρούνι μοτεράκι. Το μαγαζί σερβίρει ή τουλάχιστον σέρβιρε και καλωσόρισμα, ντοματόσουπα σε σφηνάκι & ψωμί φρυγανισμένο με λάδι και κάπαρη, γιαμ και πάλι γιαμ, απλότητα και νοστιμιά. Δοκίμασα διάφορα και όλα ήταν πολύ γευστικά, ενδεικτικά αναφέρω το μανιτάρι πορτομπέλο με τυρί γκερεμέζι, τη ντοματοσαλάτα με πίτες και κατσικίσιο τυρί, τα χωνάκια πίτας με χοιρινό και κασέρι, τα ραβιολάκια με το κουνέλι. Οπωσδήποτε να ξαναπάμε, αλλά πλέον πρέπει να κάνεις κράτηση καμιά βδομάδα νωρίτερα λέει!

Enoteca

Enoteca: Ένα πολύ όμορφο και καλαίσθητο μαγαζί, παλιό σπίτι που έχει μετατραπεί σε εστιατόριο, με πολλά κρασιά και βοήθεια στην επιλογή του φαγητού που θα τα συνοδεύσεις (εννοείται ότι πρώτα διαλέγεις κρασί!). Καλύτερα για intimate dinner φάση γιατί το σκηνικό τραβάει ρομαντζάδα και keep it down voices, κι επιπλέον δεν επιτρέπεται και το κάπνισμα. Ως παστολάτρης έφαγα το ριζοτάκι με μανιτάρια πορτσίνι και σύγκλινο Μάνης και δεν παραπονέθηκα, ούτε όταν είδα τον ψιλοτσιμπητό λογαριασμό. Δεν θα ξαναπήγαινα though, είναι από τα μαγαζιά που μια φορά είναι αρκετή, εκτός κι αν κάτσει σε καλοκαιρινή επίσκεψη, μιας και το Enoteca έχει κι όμορφο κηπάκι.

Είχα πάει τον περσινό χειμώνα και στο Sotto Voce που το είχε δείξει μέχρι κι ο Μποτρίνι στους εφιάλτες του, εφιαλτικό δεν το έλεγες πάντως, καθώς και στο Nono romantico di Antonio, αυτό δεν με πήγε καθόλου, αλλά απ’ ότι καταλαβαίνω μας άφησαν χρόνους οπότε ας μην ασχοληθούμε περαιτέρω.