Διακοπές στη Βασκονία, στη Ντονόστια ή Σαν Σεμπαστιάν για τους άλλους

Αυτό το έχει φτιάξει ένας διάσημος ντόπιος καλλιτέχνης, ο Jorge Oteiza, και είναι ότι φαίνεται, ένα empty construction στην μία άκρη της παραλίας

Τώρα που χάλασε ο καιρός και προκειμένου να επιβεβαιώσω ότι «ότι θυμάμαι χαίρομαι», αποφάσισα να γράψω για τις διακοπές μας, τις μισές από τις οποίες περάσαμε στη Βασκονία, στο Σαν Σεμπαστιάν και στο Μπιλμπάο.

Το Σαν Σεμπαστιάν ή Ντονόστια για τους Βάσκους που είναι πολύ fanatics με την εθνικότητά τους, είναι μια πανέμορφη, λουτροπαραλιακή πόλη που κάνει τις Κάνες να ωχριούν μπροστά του όσον αφορά στη σκηνογραφία-φωτογραφία αλλά πάσχει από θάλασσα (κι από φεστιβάλ σινεμά σε σχέση με τη γαλλίδα αντίπαλό του): τεράστια αμμουδιά, yes, surf, ski κι άλλα watersports yes, ειδυλλιακή θέα – νησάκια – δεντράκια – ωραία μαγαζάκια κτλ yes, αλλά θάλασσα καταψύκτης, μπούζι, παγάκι, παγωτό με γαρνιτούρα μπόλικη πρασινάδα – σφουγγάρι στο σημείο εισγορής – εκγωρής που λέει κι ο Φουσέκης!

La Concha Bahia, η μεσαία από τις 3 παραλίες της Ντονόστια, όλοι πάνε πάνω κάτω και κανείς δεν κάνει μπάνιο στον καταψύκτη του Βισκαϊκού κόλπου

Στη Ντονόστια εκτός από ποιότητα ζωής κι όμορφο σκηνικό, θα απολαύσεις καλό φαγητό και ποτάκι σε τιμές ξεφτίλας (ούτε καφενείο σε κουτσοχώρι δηλαδή), οι Ντονοστιάνοι άλλωστε βγαίνουν συνέχεια για «ποτέα» -δηλαδή το δικό μας bar-hopping- παρόλο που δεν έχουν και τόσα να ξοδέψουν, σκέψου ότι (μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές τουλάχιστον) οι μισθοί τους είναι χαμηλότεροι από τους δικούς μας.

Πολλά αξιοθέατα τύπου μουσεία κτλ δεν έχει, καβάλα το hop-on/hop off και θα τα δεις όλα σε μια μέρα, αξίζει πάντως να πας στο San Telmo Museum, το οποίο είναι τύπου interactive λαογραφικό, θα βοηθούσε βέβαια κι αν βάζανε καμιά ταμπελίτσα στα αγγλικά, μιας και το εν λόγω μουσείο μιλάει μόνο βάσκικα και ισπανικά, το οποίο βρίσκεται σε ένα πολύ παλιο-προχώ κτίριο στην παλιά πόλη. Άλλα αξιοθέατα είναι ο λόφος Urgull, πάνω από το γραφικό λιμανάκι, όπου θα δεις το άγαλμα του Χριστού που επιβλέπει την πόλη κι άλλα τέτοια αγάλματα, κανόνια κτλ, be prepared για περπάτημα though. Επίσης το Ενυδρείο, στο τέλος του λιμανιού, πολύ φτωχό πάντως, και κάτι αγάλματα στις 2 άκρες των 3 τεράστιων παραλιών που αποτελούν την ακτογραμμή της πόλης, εντάξει και να μην τα δεις/φωτογραφηθείς δε χάνεις και τίποτα.

Το λιμάνι είναι πολύ γραφικό αλλά μυρίζει ψαρίλα!

Ξαναγυρνώντας στα περί ποτέα – φαγητέα, η Ντονόστια / Σαν Σεμπαστιάν, είναι η πόλη με τα περισσότερα αστέρια Michelin ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, το αφάν γκατέ της γαστριμαργίας κι ακόμα κι αν δεν πας να φας σε κάποιου αστεράτου σεφ, είναι σίγουρο πως θα ευχαριστηθείς το φαγητό σου και με το παραπάνω. Τρελάθηκα με τα pintxos, το τι ταυροσάλαμο και μποκαντιλάκι έφαγα δεν περιγράφεται, καθώς και με το κρασί Rioja που φτιάχνουν εκεί γύρω. Τα pintxos είναι στο περίπου η βάσκικη λέξη για τα τάπας, και συνίστανται σε μικρογραφίες φαγητού σε ποικιλία, όπως σαντουϊτσάκι με χαμόν ιμπέρικο, τοστάδα με ντομάτα, κροκέτες χαμόν, τοστάδες με σολωμό και τόνο (για το σύζυγο) ή με λαχανικά κι αντζούγιες (πάλι για το σύζυγο), μικρά burgerakia με τσιπς μπανάνας, κι άλλα πολλά με ψάρι κι αυγό που δεν με ψήνουνε, αλλά ακούω ότι αρέσουνε σε πολλούς.

Αυτό το πανέμορφο (!) burgeraki το έφαγα στο A Fuego Negro

Προτάσεις: για pintxos και συμπάθεια, και λίγο οφθαλμόλουτρο μετά τη θάλασσα στο People Cafe στη Zurriola Playa, ή στο La Perla στη La Concha Bahia, στο Restaurante Oquendo όπου σκάνε μύτη οι σταρούμπες μετά το film festival ή ακόμα καλύτερα στο A Fuego Negro με τα πειραγμένα pintxos για να γλύφεις και τα δάχτυλά σου. Για βάσκικη κουζίνα στο Jatetxea El Casarin στην παλιά πόλη. Εκεί δοκίμασα φιλέτο με σάλτσα μήλου και ντοματόσουπα με φύλλα χαμόν, το συστήνω μόνο για φίλους μαγειρευτού.

Ο Τζονάκος στον αραμπά του απολαμβάνει το ζεστό αλλά όχι πνιγηρό καιρό της Ντονόστια

Για ποτάκι στα Bideluza, Auld Dubliner, Tximista, Artess Café και παντού γενικά, πίνεις φτηνά και καλά ποτά και σούπερ γευστικά κρασιά με 2 ευρουλάκια σου λέω!

Για διαμονή budget friendly κυριλέ, λίγο business though, ξενοδοχείο Silken Amara, δίπλα από την πλατείτσα που φεύγουν τα λεωφορεία για Μπιλμπάο και σε περπατάμπλ απόσταση από την παραλία και την παλιά πόλη.

Α και τι άλλο: είδα και το Σουμάχερ στο δρόμο, agur, ή έχε γεια στα βάσκικα, και να μάθεις λίγα αν σκοπεύεις να πας γιατί οι βάσκοι νο άγγλικος!